“Kun je jezelf even voorstellen?”
“Ik ben Marije en ik ben 23 jaar. Ik ben in 2019 hier begonnen met de studie Geneeskunde, het is nu 2025 en ik zit nu in mijn derde jaar. Dat heeft dus wat langer geduurd, omdat ik af en toe wat moeite had met mijn tentamens halen.”
“Kun je vertellen hoe je studie tot nu toe is gegaan?”
“In mijn eerste jaar (2019-2020) was er corona. Gelukkig heeft dat op mij niet super veel invloed gehad en heb ik in mijn eerste jaar wel al mijn studiepunten kunnen halen. In mijn tweede jaar kreeg ik meer afleiding en haalde ik ongeveer de helft van mijn tentamens. Ik vond dat op dat moment niet zo erg, omdat ik had bedacht dat ik dan maar een jaartje uitloop zou hebben. Het jaar daarop begon ik voor de tweede keer aan mijn tweede jaar, maar ik merkte dat toen mijn hele motivatie was weggezakt. Ik ging nog wel naar mijn lessen, maar dat zijn alleen colleges en vaardigheidsonderwijs, want al het lijnonderwijs had ik wel gewoon in mijn eerste tweede jaar afgerond. Ik merkte dat ik nog steeds snel gedemotiveerd was en als ik dan slechts één week achter liep dan haalde ik dat ook helemaal niet meer in. Ik maakte de tentamens wel, maar ik was er niet goed op voorbereid dus eigenlijk had dat niet zoveel zin. Iedere keer hoopte ik dat ik dan net een 5,5 haalde, maar ik studeerde nauwelijks dus het is logisch dat dat niet goed werkte. Het jaar daarop stond ik dus weer voor dezelfde uitdaging aangezien ik mijn tweede jaar Ba2 niets gehaald had. Dat hield ik voor mezelf en ik schakelde ook geen hulp in. Ik hoopte heel erg dat ik het zelf kon. Dat lukte nog steeds niet aangezien ik nog steeds tegen dezelfde problemen aan liep. Als je vaker een tentamen maakt en steeds weer niet haalt demotiveert dat ontzettend. Aan het eind van het jaar was ik inmiddels vier jaar aan het studeren en volgens de buitenwereld zou ik nu mijn bachelor af moeten hebben en coschappen moeten gaan lopen, echter was ik daar nog lang niet. Ik probeerde iedere keer er bij mijn ouders en vrienden onderuit te komen, maar ik had ook wel door dat aan het einde van het jaar het echt niet meer mogelijk was. Toen heb ik contact gezocht met de studieadviseur en via daar is het balletje gaan rollen. Ik heb toen een plan gemaakt om wel mijn tentamens te kunnen halen en een plan om het aan mijn ouders te gaan vertellen. Het jaar daarop, dus de vierde keer Ba2, heb ik alles af kunnen ronden wat nog open stond, dat gaf heel veel motivatie. Nu zit ik in het derde jaar van de bachelor en volg ik ook weer lijnonderwijs. Dat gaat tot nu toe erg goed.”
"Ik merkte dat ik nog steeds snel gedemotiveerd was en als ik dan slechts één week achter liep dan haalde ik dat ook helemaal niet meer in. Ik maakte de tentamens wel, maar ik was er niet goed op voorbereid dus eigenlijk had dat niet zoveel zin."
“Wist helemaal niemand van deze situatie?”
“Eigenlijk niet. Mijn leven was in Rotterdam en ik woonde hier op kamers. Het grootste deel van mijn vrienden doet geen Geneeskunde en zij vroegen af en toe wel of ik mijn bachelor bijna had, maar als ik dan nee zei was dat ook niet zo gek. Iedereen doet het een beetje op zijn eigen manier. Ik vertelde eigenlijk niet dat ik nog steeds met mijn tweede jaar bezig was. Mijn ouders waren heel geïnteresseerd en wilden graag weten hoe het met mijn studie was, maar ik hield dat een beetje af. Soms zei ik tegen ze dat ik een tentamen had gehaald en soms ook niet, maar dan zei ik dat de herkansing wel goed zou komen. Die hadden op en geven moment ook echt een verkeerd beeld van waar ik stond met mijn studie. Ik zei bijvoorbeeld ook dat ik een minor had gevolgd die ik helemaal niet had gedaan, om toch een beetje die leugen vol te houden. Ik hoopte toentertijd dat het op een of andere manier toch zou lukken zonder dat ik ervoor uit zou hoeven komen hoe het was gelopen. Dat ging niet, dus ik kon op en geven moment eigenlijk niet anders.”
“Vroegen je ouders zich ook niet af wanneer je je bachelor ging halen?”
“Ik ben voor de zomervakantie naar de studieadviseur gegaan en heb daar toen mijn hele verhaal gedaan. Die reageerde heel fijn, maar zei ook dat ik er wel voor moest gaan uitkomen. Ik wist dit natuurlijk ook wel. Ik weet nog dat mijn moeder op vakantie er een gesprek over probeerde aan te knopen en toen werd ik heel vijandig. Toen had ze ook wel door dat er iets was, maar ik wilde er niet over praten. Hoe ik het wilde vertellen had ik nog niet bedacht, maar ik had wel besloten dat het vanuit mij zou moeten komen. Ik heb aan het einde van de zomervakantie een spraakbericht naar mijn moeder gestuurd zodat ik het wel kon vertellen, maar niet de directe confrontatie met haar had.”
“Hoe hebben je ouders hier op gereageerd?”
“Ik heb super lieve ouders en ik weet dat ze niks geks zouden doen, maar toch was ik heel bang voor hun reactie. Ze appten dat ze het helemaal niet hadden verwacht, ze wisten dat er iets speelde maar ze vonden het heel lastig om er achter te komen. Ze zeiden ook dat mijn studievoortgang voor hun helemaal niets uit maakte en ze waren al heel erg blij dat ik het gezegd heb. Ze voelden zich ook een beetje schuldig, omdat ze het niet wisten, maar vanuit mij was natuurlijk het hele idee dat niemand het wist.”
“Hoe helpen ze je nu met je studie?”
“Ik heb toen ook gesprekken met ze gehad en ik heb daarin ook gezegd dat ze me niet elke week te hoeven appen met hoe het gaat. Ik vind het fijner als het vanuit mij komt. Ik heb gezegd dat ik met de studieadviseur samen een plan heb gemaakt en deze ook elke 2-3 maanden zie, deze persoon is op de hoogte van mijn studie. Vroeger vond ik het nooit een fijn gesprek om het met mijn ouders over school te hebben, omdat ik er niet eerlijk over was. Nu is dat anders, als ik wel een keer stress heb of het even niet gaat dan durf ik dat wel met ze te delen. Ik weet nu ook dat dat helemaal niet erg is en het altijd kan gebeuren. Nu is het een heel stuk beter dan het hiervoor was.”
“Wat heeft ervoor gezorgd dat je er nu zo open over durft te praten?”
“Het iets waar ik niet altijd heel open over ben. Dit jaar kwam ik weer in een studiegroep, die ik drie jaar niet heb gehad, en daarin was ik de oudste. Toen kreeg ik wel de vraag waarom ik al zolang bezig was met mijn studie, maar om dat te zeggen ‘ik deed alsof ik studeerde’ vond ik ook niet gelijk fijn. Ik denk wel dat het nu goed gaat en mensen weten dat ik nog niet bezig ben met mijn coschappen, dat is bij geneeskunde een makkelijk onderscheid, dus is het ook goed als ze het van me weten. Dat ik ergens mee heb gezeten, maar en nu vanaf ben. Een jaar geleden had ik dit gesprek niet gehad, maar nu ben ik ook trots dat het nu goed gaat.”
"Toen kreeg ik wel de vraag waarom ik al zolang bezig was met mijn studie, maar om dat te zeggen ‘ik deed alsof ik studeerde’ vond ik ook niet gelijk fijn."
“Ben je altijd lessen blijven volgen?”
Het verschilde een beetje. Ik had in Osiris in principe alle verplichte lessen gewoon gevolgd en daar ook aan voldaan. Bijvoorbeeld het orthopedie blok eind tweede jaar vond ik de tweede keer teveel moeite en ik had niet de motivatie. Doordat ik niet meer naar die lessen ging was het ook wel een beetje logisch dat ik het niet haalde. Het is niet dat ik hier helemaal niet kwam, ik ging wel, maar ik was gewoon niet bezig met het studeren. Ik liet het binnenkomen en dan hoopte ik dat het tentamen op magische wijze goed ging, maar dat ging niet zo.”
“Wat deed je met de rest van de tijd in de week?”
“Dat weet ik eigenlijk ook niet zo goed. Ik was actief bezig met het doen alsof ik studeerde. Ik ging naar een deel van de lessen, maar deed thuis eigenlijk niet zo veel. Ik wist alleen ook wel dat het zou opvallen als ik bijvoorbeeld 5 dagen per week zou gaan werken, want dat is eigenlijk niet te combineren met geneeskunde studeren. Het voelde dus ook een beetje beklemmend, ik kon niet heel veel doen, omdat ik mensen zelf voor hield dat ik wel heel druk bezig was met studeren. Het heeft dus nooit echt zo gevoeld dat ik heel veel vrije tijd had in die periode.”
"Het voelde dus ook een beetje beklemmend, ik kon niet heel veel doen, omdat ik mensen zelf voor hield dat ik wel heel druk bezig was met studeren."
“Had je toentertijd ook last van een somber of eenzaam gevoel of was het puur de motivatie die ontbrak?”
“Achteraf zei de studieadviseur en ook mijn moeder dat ik me wel eenzaam gevoeld moest hebben. Op dat moment heb ik het niet gemerkt, omdat ik er niet bewust mee bezig was om erover te liegen, het ging meer vanzelf. Als je er een paar keer over liegt blijf je er een beetje in verstrikt. Het was daarom ook wel eenzaam, want ik kon het er met niemand over hebben. Als ik het erover had dan loog ik erover. Je gaat daardoor ook geloven in je eigen leugens en je bent heel erg bezig met wat je moet vertellen zodat het nog klopt. Ik zag dan dat over twee weken een tentamen stond en dan moest ik dus een week later tegen iedereen gaan vertellen dat ik druk aan het studeren was. Op die manier was ik er ook zelf heel veel mee bezig. Dus het was wel eenzaam, maar ik was niet heel somber. Alleen maar somber over dat ik telkens weer niet mijn tentamens haalde.”
"Je gaat daardoor ook geloven in je eigen leugens en je bent heel erg bezig met wat je moet vertellen zodat het nog klopt."
“Hoe heb je uiteindelijk de stap naar de studieadviseur kunnen nemen?”
“Ik wist dat de studieadviseur anoniem was, ik ken haar niet en zij mij niet, en ze kan waarschijnlijk mij helpen. Het voelde veilig en vertrouwd. Het was ook echt een stap om het op te lossen. Een vriend of vriendin had waarschijnlijk wel gezegd van oh heftig ja dit moet veranderen, maar die had mij niet de benodigde handvaten kunnen geven.”
“Wat zijn tips van de studieadviseur die heel erg hielpen?”
“Ik had eigenlijk al drie jaar lang niet actief gestudeerd. Dus het begon eigenlijk al met hoe ik überhaupt met alle stof aan de slag moest gaan. Wat ik moest opschrijven bij een hoorcollege en wat dan belangrijk was voor het tentamen wist ik gewoon niet echt. Hoe ik moest leren voor een tentamen vond ik ook lastig. Het is niet alleen teruglezen, je moet er echt mee aan de slag. Het klinkt allemaal heel logisch alleen op dat moment moest ik het echt horen van de studieadviseur.”
“Hoe was het voor jou om voor het eerst weer een tentamen te halen na zo’n lange tijd?”
“Dat was ook gelijk 2A1, Oncologie. Ik vond het al niet echt interessant en dan was het ook nog een lang blok van 8 weken. Dus dat was gelijk een grote uitdaging. Na het tentamen weet ik nooit zo goed hoe het is gegaan, ik kijk het ook niet na en wacht gewoon het cijfer af. Ik weet niet precies hoe het was toen ik het weer haalde, maar ik weet wel nog dat ik heel blij was. Ik durfde het ook weer aan iedereen te vertellen, dus ik heb het toen ook aan mijn ouders en vrienden laten weten. Tot nu toe heb ik gelukkig nog geen tentamen niet gehaald, maar ik weet wel dat dat me waarschijnlijk wel zou demotiveren. Het is fijn dat het eerste gehaalde tentamen een reeks aan goede ervaringen in gang heeft gezet.”
"Ik durfde het ook weer aan iedereen te vertellen, dus ik heb het toen ook aan mijn ouders en vrienden laten weten."
“Wat heb je meegenomen uit dit allemaal?”
“Ik probeer er nu zo naar te kijken dat eigenlijk iedereen zijn eigen pad en ervaringen heeft omtrent zijn studie. In het begin schaamde ik me er heel erg voor aangezien ik drie jaar lang ongeveer niks heb gedaan, terwijl anderen waarmee ik ben begonnen eind dit jaar hun master kunnen hebben. Ik probeer wel in te zien dat iedereen het anders doet en dingen meemaakt. Dat het ook niet erg is hoe je er komt, maar het belangrijkste is dat je er uiteindelijk komt. Daar heb ik nu ook vertrouwen in.”
“Hoe kijk je naar komend jaar?”
“Het is wel iets geks om over na te denken. Ik heb de afgelopen vijf jaar nooit een keuze mogen/kunnen maken wat betreft mijn studie. Je moet gewoon telkens die openstaande tentamens halen en tot die tijd kun je niet verder, ook heel logisch. Eerst voelde ik wel nog de druk om gelijk na mijn bachelor door te gaan, aangezien ik al zo achter loop. Aan de andere kant is het ook fijn dat ik nu voor het eerst mag kiezen wat ik wil doen, dus zou een momentje rust ook fijn zijn. Hoeveel maanden het gaat zijn weet ik nog niet, maar ik heb niet meer die enorme haast om door te gaan. De invulling ervan moet ik nog bepalen, maar dat komt wel. En ik heb natuurlijk ook wel blokken vrij gehad tijdens mijn bachelor, bepaalde vakken had ik namelijk wel gehaald, maar ik voelde niet de vrijheid om weg te gaan aangezien ik er nog over loog en nog aanhikte tegen vakken die ik nog moest doen. Dus het is heel erg fijn om straks even helemaal niks te hoeven en nergens bang voor te hoeven zijn. ”
"Aan de andere kant is het ook fijn dat ik nu voor het eerst mag kiezen wat ik wil doen, dus zou een momentje rust ook fijn zijn."
“Heb je nog tips voor anderen die struggelen met hun motivatie?”
“Ik heb heel lang het hulp zoeken uitgesteld, maar hier uiteindelijk wel een hele goede ervaring mee gehad. Dus als je het gevoel hebt dat het niet zo lekker gaat, probeer dan een situatie zoals bij mij voor te zijn en eerder het hier met mensen over te hebben. Ik weet nu hoe kut het eigenlijk is om hier zo lang mee te zitten. Als je één tentamen niet hebt gehaald kan je al naar de studieadviseur en als je hier baat bij hebt is het ook een aanraden om te doen.”
"Dus als je het gevoel hebt dat het niet zo lekker gaat, probeer dan een situatie zoals bij mij voor te zijn en eerder het hier met mensen over te hebben."