'Wil je jezelf voorstellen en vertellen wat jouw verhaal is?'
'Mijn naam is Bart, ik ben 3e jaars student maar zit pas in mijn 2e jaar van Geneeskunde. Ik heb mijn eerste jaar opnieuw gedaan vanwege concentratieproblemen, dat ADHD bleek te zijn. Ik was net in de periode dat ik mijn ADHD ging aanpakken toen ik een hersenschudding kreeg. Daardoor kwam mijn leven even stil te staan en heb ik een groot deel van mijn studie gemist. Langzaamaan ben ik toen weer begonnen met studeren, maar dat is lastig doordat je snel overprikkeld bent. Het is een lang traject na een hersenschudding om je leven weer op te pakken waarin je jezelf wil pushen maar niet je grens over wilt.'
'Hoe heb je jouw hersenschudding opgelopen?'
'Ik ben met mijn fiets in een tramrail gereden en ben vervolgens met een grote vaart met mijn gezicht op het asfalt gevallen. Vanaf die klap was het zwart. Ik weet zelf ook niet meer hoe het precies gebeurd is want rondom het hele moment is mijn geheugen kwijt. Die avond wilde ik eerst niet naar de SEH, ik dacht het valt wel mee. Mijn huisgenoot zag mijn gezwollen oog en die nam me toch mee naar de SEH en waar ze me hebben nagecheckt. De SEH zei dat het goed was om naar huis te gaan, dus dat deed ik. Diezelfde nacht moest ik overgeven dus de dag erna ging ik naar de huisarts, sowieso ook omdat mijn oog zo dik was dat hij niet meer open kon. Daarnaast was ik erg duizelig, misselijk, hoofdpijn en kon niet ver meer lopen. Ik ben toen naar mijn ouders gegaan en heb ongeveer een maand daar op bed gelegen in het complete donker. Licht kon ik niet verdragen. Ik werd door alles overprikkeld.'
Hoe voelde die overprikkeling?
'Je wordt dan heel paniekerig en angstig. Ik heb nog nooit een paniekaanval gehad maar zo voelde het bijna denk ik. Ik kon die tijd alleen maar in het donker zitten, anders kreeg ik last van hoofdpijn en misselijkheid. Ik deed niets op een dag, zelfs op mijn telefoon kijken was te veel. Zo deed ik bijvoorbeeld een poging om mijn bed op te dekken, maar hiervan moest ik al overgeven omdat ik dan helemaal overprikkeld raakte. Achteraf gezien weet ik helemaal niets meer van die periode. Als ik er nu op terug kijk, zijn mijn herinneringen heel vaag. Ik heb heel weinig lange termijn geheugen van die periode.'
'Ik deed niets op een dag, zelfs op mijn telefoon kijken was te veel.'
'Hoe is je herstel verlopen?'
'De periode dat ik alleen maar op mijn bed lag, heeft zo’n 2 à 3 weken geduurd. Ik heb begin november mijn hersenschudding gekregen en heb toen met kerst weer een paar dingen kunnen doen. Dan hield ik het een paar uurtjes vol waarna ik vervolgens direct in bed moest gaan liggen. De periode dat het weer een beetje ging, heb ik alle natuurdocumentaires die er bestaan gekeken.'
'Ik begon op ten duur ook stress te krijgen voor mijn studie. Ik dacht ik ga nu een uurtje per dag studeren, maar dat bleek telkens weer te veel prikkels te zijn. Als ik mijzelf te ver pushte om te studeren, viel ik weer terug en was ik uiteindelijk slechter af. Ik ben in die tijd vaak langs de huisarts geweest en die merkte op dat het langer duurde dan normaal. Hij gaf aan dat ik te veel deed en dat dat ervoor zorgde dat het langer duurde.'
'Op een gegeven moment ben ik begonnen met ergotherapie. Samen met mijn ergotherapeut ben ik dagschema’s op gaan stellen. Een dag kon dan bestaan uit de hond uitlaten, aan tafel zitten om te eten en een film kijken. De rest van de dag bestond dan uit mijn bed. Dit heb ik toen langzaam opgebouwd. Daarna ging het wel redelijk goed. Ik heb wel een paar keer gehad dat als ik te snel wilde gaan, ik weer terugviel en ziek werd erna. Het is heel raar want het zit volledig in je brein. Tijdens het lustrum van de MFVR bijvoorbeeld had ik een paar dagen te veel gedaan, dat uitte zich gelijk in een paar dagen ziek zijn hierna. De fysieke uitingen van een hersenschudding blijven raar om te ervaren.'
'Hoe was het mentaal voor je?'
'Na die lange periode van in bed liggen om prikkels te vermijden voelde ik na een tijd ook dat ik niet meer uit bed wilde. Depressie wil ik niet zeggen, maar de energie en motivatie om iets te doen verdween snel. Ik was bang om mijn grens over te gaan. Normaal ben ik juist hyperactief en kan ik niet stilzitten of mijn hoofd leegmaken maar op dat moment ging dat echt niet. Dat wreef zo erg met elkaar dat ik er wel een beetje doorheen ging zitten. Ik moest geforceerd rust pakken, maar alles en iedereen om mij heen ging wel door. Hetgeen wat mij het meest dwars zat in die periode is dat ik de dingen die ik normaal deed nu niet meer kon doen, al zijn het hele simpele dingen.'
'Normaal ben ik juist hyperactief en kan ik niet stilzitten of mijn hoofd leegmaken maar op dat moment ging dat echt niet. Dat wreef zo erg met elkaar dat ik er wel een beetje doorheen ging zitten.'
'Wanneer kon je je normale leven weer oppakken?'
'Begin januari ging ik voor het eerst terug naar Rotterdam, toen had het 3 maanden geduurd. Als ik terugkijk naar die periode is ook mijn hele agenda leeg, geen foto’s niets van die tijd. Eind januari ben ik een weekendje naar Sofia geweest. Het was heel fijn om dat gepland te hebben want dan had je iets om naar uit te kijken op korte termijn. Dit ging echt nét. Ik ben daar alsnog een dag ziek geweest. Ik heb daar wel aan mijn limiet gezeten maar gelukkig heb ik net geen terugval gehad.'
'Heb je er nu nog last van?'
'Ik zeg altijd dat ik er slimmer uit ben gekomen dan voorheen. Daarvoor was ik bezig met mijn ADHD en moest ik leren om structuur te bouwen in mijn leven. De ergotherapie heeft mij daar heel erg mee geholpen. Sindsdien gaat het beter met mijn ADHD en heb ik zelfs al mijn herkansingen gehaald. Verder heb ik er helemaal geen last meer van eigenlijk. Alleen in het voorjaar heb ik nog wel een paar keer een terugval gehad.'
'Hoe is het met je studie gegaan?'
'Het was precies op de dag dat het B-blok van jaar 1 begon, dat ik mijn hersenschudding opliep. Met mijn herstel heb ik hele blok moeten missen. Tegen de tijd dat het C1 begon, ging het gelukkig weer beter en kon ik rustig de studie oppakken. Met genoeg pauzes nemen heb ik het gelukkig gehaald. De herkansingen die ik moest maken waren vervolgens heel stressvol want het was immers compleet nieuwe stof voor mij. Ik had geen college of VO gezien überhaupt. Stress geeft heel veel prikkels waardoor je weer sneller overprikkelt raakt. Ik had goed contact destijds met de studieadviseur en heb daar een aantal fijne gesprekken mee gehad. Ik had zelf wel als doel om mijn P te halen maar het was een fijn gevoel dat ik steun had. Het werkte echt stressverlagend dat toen afgesproken was, dat als het studeren niet lukte, het geen probleem zou zijn en ik steun had.'
'Ondertussen had ik ook begeleiding voor mijn ADHD en had ik veel geleerd van mijn ergotherapie met betrekking tot structuur. Het was hard werken tijdens mijn herkansingen en uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, wat ik zelf nog steeds bizar vind.'
'Waar heb je steun gevonden?'
'Mijn ouders hebben heel erg goed voor me gezorgd. Mijn vrienden eveneens, die hebben mij ook gesteund. In het begin waren mijn huisgenoten best bezorgd om mij, omdat ik al dagen niets meer aan ze had laten weten. Iedereen bleef wel op de hoogte en begreep het heel goed. Ik moest langzaam opbouwen en iedereen hielp daarin mee. Ik vond het heel leuk om iedereen weer te zien en ik wilde met heel veel dingen aanhaken, maar iedereen had ook wel door dat het nog even zou duren voordat ik met alles weer mee kon doen zoals eerst.'
'Je had pas de diagnose ADHD gekregen ten tijde van je hersenschudding. Kan je daar meer over vertellen?'
'Ik had nooit eerder vermoedens van mijn ADHD, want op de middelbare had ik er nooit last van. Toen ik hier in mijn eerste jaar kwam, was ik alle structuur kwijt. Toen merkte ik mijn ADHD heel sterk voor het eerst. Omdat ik mijn eerste jaar niet heb gehaald erdoor, ben ik aan het einde van mijn eerste jaar naar de huisarts gegaan. Door de lange wachtrij had ik pas kort voor die hersenschudding de diagnose gekregen. Dan begin je met een heel traject om de medicatie in te stellen. Ik vind die medicatie zelf drie keer niks. Je kunt wel beter je focus vasthouden, maar focus is geen motivatie. Het houdt mij niet per se bezig met de studie. Ik zou wel de hele dag kunnen studeren maar dan moet ik alsnog in een prikkelarme omgeving zitten. Als ik thuis aan het studeren ben neem ik Ritalin, en dat effect merk ik goed. Normaal gesproken krijg ik erg veel pop-up gedachtes als ik met iets bezig ben. Die pop-up gedachtes, die normaal afleiden tijdens het studeren, gaan door de Ritalin weg. Dat geeft focus maar die focus gebruik ik dan ook om ineens mijn hele to-do lijstje af te werken als ik thuis ben. Dan ga ik bijvoorbeeld de was doen en ben ik aan het eind van de dag nog steeds niet toegekomen aan studie. Het vlakt ook enorm emoties af. Ik voel mij niet als de persoon die ik echt ben. Het is heel fijn dat zo’n tabletje helpt met studeren maar je persoonlijkheid gaat er wel door weg. Daar hou ik niet van. ’s Avonds als het uitwerkt krijg je ook een beetje een dipje en voel je je somber.'
'Het is heel fijn dat zo’n tabletje helpt met studeren maar je persoonlijkheid gaat er wel door weg.'
'Hoe ga je nu om met je ADHD?'
'Ik studeer nu wel met ritalin, want anders lukt het simpelweg niet. Ik vind het alleen geen gouden oplossing. Ik heb een training gevolgd over hoe je structuur krijgt in je leven. Eerste twijfelde ik heel erg om eraan mee te doen maar daar heb ik uiteindelijk wel veel uitgehaald. Ik weet ook dat het in mijn leven niet werkt want mijn leven is zo onregelmatig. Het heeft me wel goede take-aways gebracht om iets meer structuur te krijgen. Mijn agenda heb ik daardoor beter op orde gekregen bijvoorbeeld. Ik hou er ook niet van alles vast te plannen en niets impulsief te kunnen doen. Juist soms spontane dingen doen hou ik van.'
'Hoe zie je de rest van je studietijd voor je?'
'Ik heb heel veel zin in mijn master. Ik denk dat die manier van studeren veel meer bij mij past. Ik heb zin om dingen te doen, coschappen te gaan lopen en om naar Kenia te gaan voor mijn minor. Minder in de boeken en meer dingen zien. Daar heb ik vooral zin in. Het sociale aspect van de geneeskunde trekt mij namelijk het meest, het communiceren met mensen.'
'Wat voor les heb jij er uit gehaald?'
'Niet in de tramrail fietsen. Nee, heel lastig deze vraag. Ik ben wel echt veranderd na mijn hersenschudding, ik kijk op een andere manier naar studie of ik ga er anders mee om. Ik heb wel ook nu dat ik vaker denk een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik heb afgelopen jaren wel gehad dat ik veel meer probeer te leven. Ik heb toen meegenomen dat ik meer probeer buiten mijn studie te genieten. Ik probeer vaak op reis te gaan, ook kleine reisjes. Ik ben een paar keer ook alleen op reis geweest. Als niemand mee kan, maar ik heb wel de tijd, wat houdt me dan tegen om niet gewoon zelf te gaan? Door zelf op vakantie te gaan ben ik op heel veel bijzondere plekken geweest en heb ik veel nieuwe mensen ontmoet!'
'Als niemand mee kan, maar ik heb wel de tijd, wat houdt me dan tegen om niet gewoon zelf te gaan?'
'Heb je nog advies voor andere studenten?'
'Geniet van je studententijd. En als je iets ervaart wat je belemmert in je studie, kan je echt altijd terecht bij de studieadviseurs. Ik heb daar hele fijne hulp gehad. Er staan altijd wel mensen voor je klaar. Ten slotte als het niet lukt neem je tijd.'