Waar verhalen over extra-curriculaire activiteiten en excellentie trajecten dagelijks door het Onderwijscentrum galmen, heerst er een grote stilte rondom problemen waar studenten dagelijks mee worstelen. Je studie met gemak doorlopen lijkt de standaard en herkansingen of twijfel over je studiekeuze zijn een verboden woord. Dit kan én moet anders en daarom is de rubriek ‘Studentenstruggles’ in het leven geroepen. Hierin doen professionals, ervaringsdeskundigen en studenten maandelijks hun verhaal over zaken waar zij veel ervaring mee hebben of zelf mee hebben geworsteld. Deze maand: Ella Collavo, bachelor student Geneeskunde, zij vertelt over het gevoel van heimwee en hoe zij hiermee om gaat.
‘Wil je je even voorstellen?’
‘Ik ben Ella, tweedejaars Geneeskundestudent. Mijn moeder is van origine Nederlands en mijn vader Italiaans. Zelf ben ik in Rotterdam geboren, maar ik heb tot ik twaalf jaar oud was in Italië gewoond. Daarna heb ik in Oostenrijk gewoond tot ik ging studeren. Mijn opa is gynaecoloog in Rotterdam, het is mede door hem altijd mijn droom geweest om voor mijn studie terug naar Nederland te komen en hier Geneeskunde te studeren.’
‘Wanneer begon de heimwee?’
‘Toen ik verhuisde naar Oostenrijk vanuit Italië had ik niet echt heimwee. Dat komt deels doordat ik achter de beslissing stond en omdat ik snel integreerde door onder andere direct op kamp te gaan en snel de taal op te pakken. Er was wel een moment dat ik moest huilen om het gemis van Italië: op een avond dat ik normaal gesproken klimtraining barstte ik in tranen uit zonder een echte reden. Het was heel simpel maar zoiets kan wel de laatste druppel zijn. Toen ik naar Nederland verhuisde had ik aan het begin niet echt heimwee. Als je aan een nieuwe studie begint en in een nieuw land bent is het allemaal gewoon spannend. Je krijgt veel prikkels op je af dus ik had het aan het begin niet heel bewust door maar op een gegeven moment werd het wel erg veel. Het is denk ik begonnen in november toen mijn oma in Italië is overleden. Ik was gelukkig in Oostenrijk op dat moment maar terug in Rotterdam sloop het erin.’
‘Hoe voelde je je als je heimwee had?’
‘Alleen… Aan het begin in Rotterdam sloot ik bij erg veel groepen aan om mensen te leren kennen. Het is in grote groepen wel erg gezellig maar het is wel een moeilijk om echt een connectie te maken 1 op 1. Het blijft altijd net iets minder persoonlijk. Dan juist mis ik het contact met mijn beste vriendin waar je die connectie wel hebt. ‘
‘Wat miste je het meeste?’
‘Mijn moeder. Zij is echt een sterke uitlaatklep en mijn vertrouwenspersoon en dat mis ik. Mijn moeder zag ik elke dag en die vraagt dan of het goed gaat. Ze lokt het net zo lang uit tot ik het er over heb. Als ik dat niet heb, onderdruk ik het en bouwt het op en krijg ik er steeds meer last van. Toen mijn oma is overleden heb ik dat onderdrukt en daardoor ga je ook andere dingen onderdrukken.’
‘Hoe ging je met de heimwee om?’
‘In het begin verkeerd: ik lag veel in bed, keek series en scrollen op mijn telefoon. Vooral Instagram vond ik erg confronterend. Dan zie ik mensen skiën en dan denk ik wow daar wil ik zijn. Vooral in de winter heb ik dat want het is daar ook echt mooier.’
‘Op een geven moment ben ik meer dingen gaan doen waar ik van ervaarde dat het mij energie gaf. Ik ging afspreken met mensen of lezen. Uiteindelijk had ik ook zingen als uitlaatklep en ging ik bij de musical. Daar heb ik echt mijn plekje gevonden.’
‘Had je het gevoel dat je erover kon praten?’
‘Ik had een erg fijne coach waar ik kon uithuilen. Dat was wel erg prettig. Vooral omdat het eerste gesprek kort na het overlijden van mijn oma was. Ze vroeg wat ik zou doen als de heimwee niet minder werd. Bij het tweede gesprek zat ik daar alweer te huilen om mijn struggles. Naast de heimwee had ik ook te hoge eisen aan mijzelf en mijn lichaam. Mijn coach zei toen dat ik misschien beter wel hulp kon zoeken. Eerst vond ik dat het niet nodig was maar toen ik merkte dat ik alles onderdrukt had waaronder ook de positieve dingen, dacht ik dat het mij wel kon helpen.’
‘Hoe is het nu?’
‘Het is nu beter want ik heb nu wel mijn plekje gevonden.. Ik heb vrienden om mij heen die ik daar ook echt graag heb dus dat helpt. Het is een groot verschil tussen een groep die gewoon leuk is of waar je echt een klik mee hebt. Daarnaast ben ik tot nu toe 2x naar de psycholoog geweest en dat helpt wel.’
‘Wat wil je meegeven aan onze studenten?’
‘Zoek anderen op. Je bent niet alleen. Probeer te doen waarvan je merkt dat je er energie uit haalt! Als je dat nog niet hebt op het moment zoek het dan, want het is er echt!’