Waar verhalen over extra-curriculaire activiteiten en excellentie trajecten dagelijks door het Espressobargebied galmen, heerst er een grote stilte rondom problemen waar studenten dagelijks mee worstelen. Je studie met gemak doorlopen lijkt de standaard en herkansingen of twijfel over je studiekeuze zijn een verboden woord. Dit kan én moet anders en daarom is de rubriek ‘Studentenstruggles’ in het leven geroepen. Hierin doen professionals en ervaringsdeskundigen maandelijks hun verhaal over zaken waar zij veel ervaring mee hebben of zelf mee hebben gedeald. Deze maand: Tjep Hoedemakers, masterstudent, over de combinatie van geneeskunde en topsport.
‘Het is belangrijk om op tijd een planning te maken, maar je mag ook zeker genieten van het leven en accepteren dat je studie misschien wat langer gaat duren’ - Tjep Hoedemakers, masterstudent Geneeskunde
Wanneer is jouw topsportleven begonnen?
‘Toen ik dertien of veertien was, hockeyde ik bij een lokale club. Vanuit daar ging ik naar Oranje Rood in Eindhoven. Toen trainde ik drie keer per week bij de club en 1 keer per week bij het Nederlands jeugdteam. Dit viel goed te combineren met de middelbare school. Daarna werd het een beetje serieuzer, toen ik van het jeugdteam naar de senioren ging.
Ik had voor Rotterdam gekozen omdat daar de grootste kans om te worden aangenomen voor de studie geneeskunde. Ook had Rotterdam een goede hockeyclub en wat vrienden die ik kende vanuit jong oranje, dus Rotterdam was een logische keuze.’
Had HC Rotterdam je ook kunnen weigeren?
‘Ja, dat kan zeker. Ik had nog de leeftijd voor het jeugdteam toen ik in Rotterdam kwam, maar wilde wel bij het eerste team aansluiten. Ik heb toen met de trainer van heren 1 gezeten en die zei dat ik mocht meetrainen met heren 1. Zodra ik liet zien dat ik goed genoeg was, mocht ik wedstrijden spelen. Je mag zeker niet zomaar binnenkomen en meespelen.’
Hoe ging het combineren van studeren en hockeyen?
‘Dit was in het begin wel even wennen. De studie was nieuw, de stad was nieuw en de hockeyclub was ook nieuw. In mijn eerste jaar speelde ik niet alles mee, omdat ik nog jong was en geen vast plekje had. Dit betekende dat ik wel tijd had om nieuwe mensen te leren kennen. Vanaf de tweede helft van het eerste jaar kreeg ik een vast plekje en had ik ineens veel minder tijd.’
Vond je het toen lastig om alle balletjes hoog te houden?
‘Ja, dan moet je keuzes maken. Als je zondag een wedstrijd moet spelen, ga je zaterdag niet drinken. Hier moet je een afweging in maken. Gelukkig vond mijn vriendengroep het heel leuk en als ik er niet bij was, was dat voor hen ook helemaal prima. Maar als je op snapchat een feestje ziet, dan baal je wel even.’
Hoeveel train je nu per week?
‘Ik train nu op dinsdag, donderdag (dubbel), vrijdag en op zondag een wedstrijd. Op maandag en woensdag word je semi-verplicht om naar de sportschool te gaan. In mijn bachelor had ik ook nog jong oranje erbij, dus dan train je ook nog dinsdag in de ochtend. Dan train je 6-7 keer per week met een wedstrijd erbij.’
In hoeverre komt de universiteit je tegemoet met zaken?
‘Ik heb goed contact gehad met de studieadviseur hierover. Voor verplichte lessen mocht ik onbeperkt lessen missen als ik een goede reden had. Ik mocht dan inhaallessen doen. In het begin van de maand keek ik naar mijn rooster en stuurde alvast een mailtje naar mijn docent dat ik er niet bij kon zijn. Docenten waren vaak wel coulant over lessen, maar niet over tentamens. Het was eigenlijk niet te regelen dat je het online kon doen of op een andere plek. In mijn eerste jaar bij een herkansing moest ik toen ook van België heen en weer rijden om een tentamen fysiek te kunnen maken.’
Je moet netto dus alles nog steeds doen?
‘Het is niet dat je vrijstelling krijgt voor een les of opdracht, dus je moet wel echt alles doen.’
Bij jou is alles goed gegaan; je hebt je bachelor gehaald en je hebt het kunnen combineren. Was er nog een optie als je het niet ging halen?
‘Dan moet je een afweging voor jezelf maken, wil je trainen met jong oranje of wil je een tentamen maken? Mij gaf het wel rust dat ik nog een jaar langer over mijn bachelor kon doen. Als er geen corona was geweest, was het voor mij heel lastig geweest om mijn bachelor nominaal te halen. Dat je er wat langer over kan doen, geeft wel minder stress. Het gaf mij wel rust om te accepteren dat het niet allemaal snel moest. Hockeyen kan later misschien niet meer en studeren nog wel.
Ik had een EK met jong oranje, dat is gewoon een ervaring die ik niet wilde missen. Volgend jaar is er geen EK, maar kan je wel een tentamen maken.’
Als je vijf jaar vooruit wilt kijken, wat zijn de dingen die je nog wilt behalen?
‘Mijn plan is nu om te starten met coschappen in deeltijd, dan heb je een dag per week vrij. Dan kan ik nog trainen. Ik zit nu in een tussengroep tussen jong oranje en het Nederlands team. Ik zou graag door willen stromen naar het Nederlands team, maar dit is heel lastig met de coschappen. Als ik binnen vijf jaar mijn coschappen heb afgerond en verder ben gekomen met hockey ben ik heel erg tevreden, maar we moeten kijken of het lukt.’
Wat als het Nederlands hockeyteam vraagt aan je dat je volledig moet gaan trainen, wat is dan jouw keuze?
‘Het ligt er heel erg aan hoe ik mij dan voel en wat ik dan kan bereiken. Als ik naar de Olympische Spelen kan of naar het WK, lijkt het mij heel erg gaaf. Als ik erachter aan sukkel en helemaal niks doe, maak ik misschien een andere afweging. Dat weet ik nu nog niet zeker.’
Wat is je mooiste hockeyherinnering?
‘In mijn eerste jaar, toen ik 17 was, had ik nog geen vast plekje in het eerste team. Twee weken voordat ik de EHL (Champions League van het hockey) speelde, kreeg ik ineens een vast plekje. Toen speelden we voor zes- á zevenduizend man en scoorde ik in twee wedstrijden drie keer. Voor zoveel mensen scoren is echt heel gaaf. Daarna had ik ook een vast plekje, misschien wel door dat weekend.’
Wat adviseer je een aankomend eerstejaars die in dezelfde situatie zit als jij?
‘Het is belangrijk om op tijd een planning te maken, maar je mag ook zeker genieten van het leven en accepteren dat je studie misschien wat langer gaat duren. Ik vind het persoonlijk wel belangrijk, dat je ontspanningsmomenten neemt, anders ga je het drie jaar niet volhouden. Bij de universiteit ging het regelen van zaken altijd heel langzaam. Dat werkte voor mijn niet, omdat ik daar geen tijd voor heb. Ik mailde docenten direct; dat vonden zij heel fijn en ik kreeg meteen mijn antwoord. Voor mij zou het ook een goede oplossing zijn geweest om mijn tentamens in et buitenland te kunnen maken als ik daar was. Dat mijn coach dan m’n surveillant zou zijn op dat moment. Dit was al een optie op andere universiteiten, maar de EUR wilde hier toen niet mee aan meewerken. Dit is waarschijnlijk vanwege fraudegevoeligheid, maar ik had het wel fijn gevonden als ze hierin in meedachten. Wellicht dat door Corona en online-proctoring nu meer mogelijk zou zijn.’
Wil jij met ons een verhaal delen voor studentenstruggles of weet jij iemand die we kunnen interviewen? Laat het dan ons weten via abactis@mfvr.nl!